गुरुवारी सकाळीच लवकर आवरून मी आणि नंदिनी लंडन शहर पाहायला निघालो.आज ट्रेन चा अनुभव घ्यायचा होता.इकडे ट्यूब रेल वे प्रसिद्ध आहे.आम्हाला लंडन ब्रिज स्टेशन ला जायचे होते.त्या साठी आम्ही फास्ट ट्रेन ने निघालो.त्या स्टेशन पासून जवळ जवळ ४० मिनिटे चालत टॉवर ऑफ लंडन या प्रसिध्द ठिकाणी पोचलो.
खूप प्रवासी आले होते. इकडचे रहिवासी पण आले होते. इथे एक चांगली गोष्ट आहे कि प्रत्येक ठिकाणी नकाशा आणि माहिती पुस्तक मोफत ठेवलेले असते.त्या मुळे आपणच आपले गाईड. टॉवर बघायला सुरवात केली. एक युरोपियन गाईड तिकडचा इतिहास सांगत होता,मला कळणे कठीणच.पुढे काही अंतरावर एक जादुगार अगदी साधे खेळ करून दाखवत होता.आम्ही नकाशा बघून प्रथम कोहिनूर बघणे पसंद केले.याचे टॉवर मधील ठिकाण शोधले.टॉवर म्हणजे आपल्याकडचा शनिवार वाडा,पण सुस्थितीत, आणि ४ ते ५ पट मोठा.
 |
| कोहिनूर पहायला टूरिस्टची गर्दी |
कोहिनूर बघण्यासाठी सर्वात मोठी रांग होती.आम्ही पण रांगेत उभे राहिलो.तशी रांग भर भर पुढे सरकत होती.आत गेल्यावर अगदी पूर्वी पासूनची त्या काळची पदके लावलेली होती.त्या नंतर आत मात्र अगदी सिद्धी विनायकासारखी गोल गोल फिरत जाणारी मोठी रांग.पण पडद्या वर सर्व दागिने आणि इतिहास दाखवला जात होता.त्या मुळे रांगेत उभे राहून फार कंटाळा आला नाही.अखेर आम्ही त्या कडक सुरक्षा असलेल्या खोलीत शिरलो. तिकडे काचेच्या बंद पेट्यातून सर्व दागिने,कोहिनूर हिरा,आणि त्या अल्ची सोन्याची कलाकुसर अप्रतिम केलेली अप्रतिम भांडी छान मांडून ठेवली होती.सर्व बघून अगदी डोळे दिपून गेले.माझे एकदा पाहून समाधान झाले नाही परत एकदा जाऊन तो कोहिनूर हिरा पाहून आले.प्रगत देशात सर्व प्रगत.तो हिरा पाहायला पण सरकता रस्ता.कोणी जास्त वेळ थांबूच शकत नाही,पण आश्चर्य म्हणजे तिकडे आत एकही पहारेकरी नही,कोणी कुणाला ढकलत नाही.शिस्तीने सर्व बघत पुढे पुढे जात होते.त्या काळातील राज घराण्यातील ती सर्व सोन्याची [शुद्ध]भांडी,दागिने बघून धन्य झाले. डोळ्याचे पारणे फिटणे म्हणजे काय ते मला तेव्हा कळले.
 |
| कोहिनूर जेव्हा बाजूबंध होता तेव्हा असा दिसायचा |
आपल्यावर या इंग्रजांनी राज्य केले,आणि आपले सर्व लुटून नेले.आणि आता ते वैभवात आहेत आणि आपला देश मात्र कर्जबाजारी झाला आहे.या विचाराने माझे मन फार खिन्न झाले.खर सांगू मला पुढे त्या टॉवर मध्ये फिरावे पण वाटले नाही.तिकडे तो कोहिनूर सुरक्षित आहे हे मात्र नक्की.
