सकाळी उठून आवरून तिघे तयार झालो.आज ब्रेक फास्ट करून बाहेर जायचे ठरले होते.पोटभर ब्रेक फास्ट करून आम्ही स्टेशन वर पोचलो.पिलातुस ला आम्ही २ ट्रेन बदलून गेलो.गाडीत पत्ते खेलत होतो.गोल्या चोकलेट टाइमपास खात होतो.मजा करत होतो.इकडे पण डोंगरावर जायला केबल कार होती.पण खुप वेळ म्हणजे ४० मिनिटे लागणार होती.सीटवर बसून सृष्टि सौन्दर्य बघत होते.आता त्या गाडीची माहिती झाली होती,पण इतका वेळ जरा जास्तच.अवघड वलने घेत गाड़ी जात होती.ट्रेकर बाजूने चालताना दिसत होते.२५ लोक जा ये करू शकत होते त्यातून.डोंगरावर केबल कार हे जणू वाहतुकीचे साधन आहे इकडे.
                   आज मात्र मी खुप दामले होते,पाय सुजला होता,जड़ झाला होता.तरी पण पिलातुस बघायला गेले होते.तेथे उंचावर पायर्या चढून मात्र गेले नाही.बाकावर बसून लोक ये जा करत होते गम्मत बघत बसले होते.परत येताना खरी धमाल होती.येताना गंद्वोला ने यायचे होते,त्यात ते हलू हलू फिरत असताना बसायचे होते,बसले....आम्ही तिघे जन त्यात होतो.ते स्वतंत्र असते केबल ला लटकलेले.सुरु झाल्यावर मला जरा भीती वाटली.वेग जास्त नव्हता.पण तरंगते होते.खोल खाली समोर दाट झाडी दिसत होती.वायर तुटली तर?????शंका मनात येत होत्या,पण शांत बसले.जवळ जवळ ५० मिनिटे त्याला खाली पोचायला लागतात.हा अनुभव पण थ्रिल होते,गम्मत,मजा वाटली.नंतर बस ने आम्ही लुझेन ला आलो.बर्गर किंग मधे गेलो,बर्गर,फ्रेंच फ्रैएस ,कोक युरोपियन  पद्धति चे जेवलो.नंतर शहरात फिरायला सुरवात केली.मोठमोठे तलाव आणि बदके पाहून झाली होती,इकडे बगले,राजहंस पण दिसले.१८६० साली बांधलेला चैपेल ब्रिज पाहिला.सम्पूर्ण लाकडी बांधकाम आणि सजावट करीता आकर्षक चित्रे लावली होती.तलावावर ब्रिज मात्र तिरका का बांधला आहे ?हे समजले नाही.ब्रिज वर या टोकापासून त्या टोकावर लोकानी फक्त चालत जायचे.एकही विक्रेता या ब्रिजवर नाही हे विशेष !!!!!!
                लुझेन मधील आणखी एक ठिकाण....सिंह झोपलेला,आणि शस्त्रास्त्रे बाजूला.ढाल तुटलेली असे शिल्प खुप मोठ्या दगडात कोरलेले आहे.लढाई च्या वेळी अनेक सैनिक मारले गेले,त्यांच्या स्मरणार्थ हे शिल्प आहे.एका अखंड दगडात कोरलेले शिल्प खर्च अप्रतिम आहे.आजुबाजुला छोटी मोठी दुकाने आहेत,पण खायचे पदार्थ ,पानाची चहा ची टपरी असे काही नाही.
                धावत पळत परत जायला गाड़ी पकडली,कारण ते थेट ट्रेन होती.२ तासाने इंतर्लाकन वेस्ट ला पोचलो.होटल जवळ होते.आता मात्र मी फार थकून गेले होते,वेदना खुप होत होत्या गोली घेतली ,आणि फक्त विश्रांति.माझ्या पायाचे तुकडे पडले होते,ते दोघे शोपिंग ला गेली.उद्या सकाळी होटल सोडायचे होते.म्हणुन कपडे भर,पसारा आवर अशी कामे केली.आज पण परत ताज मधेच जेवायला गेलो.या होटल मधे बार कॉर्नर होता.काल ,आज पण साधारण माझ्या वयाची एक यूरोपियन स्त्री एकटी येवून मस्त पीत बसली होती.या देशात काहीही चालते ,केले तरी/आपल्याकडे एकटी बाई असे काही करू शकत नाही.आणि केले तर समाज,घरातील लोक तिला सुखाने आयुष्य जगु देत नाहीत.दारू पिणे असे नाही ,कोणत्याही गोष्टीत तेच  असते असे माझे तरी स्पष्ट मत झाले आहे.असो!
                ताज होटेलची आठवण म्हणुन फोटो काढले आणि रूमवर परत आलो.उद्या सकाळी थोड़े उशिरा निघायचे होते.सर्व आवरून झोपलो....