थोर्नेस बे चे तीन दिवस-II

रविवारी सकाळी सर्वांनी लवकर उठून आवरून नाश्ता करून १० वाजता तयार राहायचे ठरले.पण काय! नेहमीप्रमाणे निवांत पणे ११.३० वाजता बाहेर पडलो. परत तसच गाड्या भरल्या पोस्ट कोड दिले, आणि निघालो. जवळ जवळ एक तासांनी आम्ही नीडल्सला पोचलो. सगळीकडे वनश्री नटली सजली होती. वाहने खूप होती रोडवर. सुंदर टुमदार घरे,घरासमोर छान फुललेली फुलझाडे बघत बघत मी जात होते.मधेच वाटेत २ ठिकाणी खूप तंबू ठोकले होते.खूप युरोपियन लोक तंबूत उतरले होते.आम्ही अशा भोसलेची गाणी ऐकत गाडीतून जात होतो.

तिकडे पोचलो अगदी आपल्या चौपाटी सारखी जत्रा होती. खूप देशी माणसे होती.खूप लहान मोठ्यांसाठी खेळ होते.खरेदी खाणे पिणे साठी भरपूर काही होते.विशेष म्हणजे त्या समुद्रातून नीडल्सला जायला फेरी बोट होती पण त्या दिवशी खराब हवामानामुळे ती बंद होती. नीडल्स म्हणजे भर समुद्रात बर्फाचे सुईच्या आकाराचे सुळके.
ते कायम तसेच दिसतात म्हणून बघयला गर्दी. तिकडे बोट फेरी नसली तरी रोप वे सुरु होता. खूप रांग होती पण आम्ही सर्व आळीपाळीने जाऊन आलोच. त्या रोप वे चा अनुभव पण छान आहे,काहीही बेल्ट वगेरे नाही.खाली आल्यावर पटकन बसायचे, समोर धरायला व आपल्याला अडकवायला एक लोखंडी बार,पण अगदी वेग कमी होता,त्या मुले उंच गेल्यावर मजा वाटत होती. खूपच गार हात पाय बोटे गार पडले होते.उतरताना खाली खूप खोल बघवत नव्हते.पण समोर विशाल महासागर दिसत होता.आम्ही दोघी खाली उतरलो नाही.पाण्यात गेलो नाही.तसेच परत रोप वे मध्ये बसून वर आलो.

मागील Amsterdamच्या वेळी वाटणारी रोप वे ची भीती संपली होती. आमच्या जवळ बच्चे कंपनीला सोडून सर्व रोप वे मध्ये गेले.३ जणांना सांभाळताना धमाल येत होती. एकंदर मजा करून हॉंगकॉंग चायनीज खाऊन घरी म्हणजे केराव्हान मध्ये परतलो.घरी येताना रात्र झाली.गारठा खूपच वाढला होता. रात्री पिझ्झा खायचे ठरले होते.सर्व प्रकारचा पिझ्झा व्हेज ,नॉन.व्हेज गारालिक ब्रेंड कोक वर सर्वांनी ताव मारला.लहान मुलांना झोपवून परत पत्ते खेळायला बसलो.अगदी रात्री उशिरा पर्यंत खेळ सुरु होता. उद्या आरामात उठायचे ठरले होते.

घरी जायचा दिवस आला. भराभर सर्वांनी आवरून केराव्हान साफसूफ केले गाड्यातून सामान भरले,येतायेता गारालिक फार्म बघायला गेलो. अजून मी लसुणाची शेती पहिली नव्हती. व्हायळेत रंगाचे लसुनाच्या रोपाची फुले छान दिसत होती. त्या ठिकाणच्या दुकानात रोपापासून ते लोणचे सॉस.तेल लसून भाजायची मातीची भांडी सारें काही विकायला होते. तसेच मागील बाजूस हे सर्व कसे तयार करतात त्याचा माहितीपट सुरु होता.एका मोठ्या त्रेअक्तर मध्ये बसून एक तासाची शेतातून फेरी होती.पण या मुलांनी तुम्ही शेती करणार आहात का?काय करायचे बघून?असे बोलून विषय संपवला. मग आम्ही सर्व त्या गारालिक केंफे मध्ये शिरलो.खरच सांगते कधी न खाल्यासारखा सर्वांनी गारालिक ब्रेंड व टोमेटो सूप वर ताव मारला. इकडे सूप आपल्या कडील भाजीच्या ग्रेव्ही सारखे दाट असते.नंतर परतीच्या मार्गाला लागलो.

खूप युरोपियन लोक फार्म वर आले होते.वृद्ध ,तरुण सर्व काही आरामात मजा करत होते.आता परत एक तास प्रवास करून आम्ही फेरी च्या दिशेने आलो.