गम्मत सांगू का मी प्रथम एकटी विमानाने प्रवास करणार याचे दडपण मला सोडून मुलाना,सुनेला जास्त आले होते.सूचना चा वर्षाव होता. कालजी करू नका मी जाणार बरोबर.तसे विमान तलावरआले.लेकीने एक मदतनिस बघून दिला.स्वारी निघाली.काहीच टेंशन नाही.सर्व सोपस्कार केले.अणि शांतपणे बसून राहिले.आधी मुलुंड ची एक जण भेटली होती थप्पामारून देणारी.आता एईरोली ची गप्पा मारायला.२ तास पटकन गेले.
अखेर विमानात चढले.जागाशोधली.हाय फायइंग्लिश मधे सूचना सुरु.काही कलल्या,काही बम्पर .पण पूनेकर बाजूला होते ,मदत घेतली.......आता सुटेल मग सुटेल.अगदी वाट बघत होते.पण.....काय सांगू तब्बल ४ तासानी सुटले आनंद निघून गेला होता,मुलांची कालजी वाट बघत बसतील,एक सन्देश पाठवून दिला अणि शांत बसले.सकाळी वेळेवर टी ची आठवण आली .मस्त गरम कॉफीमागवली गार होती.पण ठीक आहे वेळ जायेला ...
नंतर युरोपियोन एयर होस्टेस आली ती ह ...टी .ह...टी बोलत होती काही समजले नाही, नंतर ती हॉट टी विचारत आहे समजले.
चतुर्थी होती पण काही विचार केला नाही खुप भूक लागली होती मस्त नास्ता केला.
सुचने नुसार लैंडिंग कार्ड देतील वाट पहिली पण काही नाही,अखेर एम्सटर्डम ला पोचले.सारे काही नविन,आधी फ़ोन सुरु केला.अनिकेतला फ़ोन केला ,आणि सोपस्कार सुरु.इमीग्रेशन ला चक्क सांगुन टाकले,यु स्पीक इन इंग्लिश.
तोड़के मोडके बोलले.पण परतीचे टिकिट पाहुनच मला सोडले हे नक्की.....धन्य वाटले.कस्टम ला काहीच अडवले नाही.बाहेर आले समोर अनिकेत नंदिनी भेटले.........सुटले असे वाटले..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment