घरासमोर छोटीशी बाग,फुलझाडे तर विविध प्रकारची बहरलेली,पण त्याच बरोबर भाज्या मुला,कोबी ,फ्लावर लावलेल्या दिसल्या.घराच्या बाहेरच्या बाजूने घरावर काहीतरी सजावट केली होती.इकडे कोणी कोणाच्या फुलाना,फलाना,हात लावत नाहीत.त्यामुले झाडे फला,फुलानी बहरलेली दिसतात.समाधान वाटते ते सर्व घरे बघून.काश!अपना भी एइसा घर होता???
                रेल वे ट्रेक,[रुल]दगडी खड़ी, लाकडी स्लीपर्स पट्ट्या हेच साम्य मला आपल्या आणि त्यांच्या रेल वे मधे दिसले.गाड्यांचा मार्ग जरा अजबच वाटत होता.कधी गाड़ी सरल पुढे जायेची तर कधी ठराविक स्टेशन पासून उलट्या दिशेने जात असे.पण समोर नकाशा आणि सूचना एइकुन प्रवास सुकर होत असे.
              त्या नयनरम्य निसर्गातुन परत आम्ही साधारण ४ वाजता इन्तेरलाकिन वेस्ट ला आलो.आता लगेच हर्दर कुल्म ला जायेचे ठरले.आम्ही तिथे पोचलो वेळ थोडाच होता.तिथे एक केबल कार होती .प्रथमच केबल कार मधे बसले.काचेतून गाडीचा चिन्चोला मार्ग फक्त दिसत होता,दोन्ही बाजूला दाट झाडी,डोंगर,दरी आणि मधे मधे बोगदे .केबल करने उंच डोंगरावर जाने हा अनुभव प्रथमच.उत्सुकतेने ,थोड्या भीतीने इकडे तिकडे बघत होते,पण काही मिनिटात आम्ही वरती पोचलो.वर गेल्यावर खाली वसलेले शहर चित्रा प्रमाणे सुन्दर दिसत होते.५/१० मिनिटे चालत चालत डोंगर कडेने आम्ही त्या पॉइंट वर पोचलो.वा !!एक सुसज्ज रेस्टोरंट अणि लहान मुलाना खेलायला छान बाग़ होती.घसरगुंडी,झोपाले सर्व साधने होती.अणि बागेत फुले तर खुपच विविध .अगदी बघत रहावे असे ते ठिकाण होते.येताना केबल कार मधे आलेले दडपण,भीती कधीच दूर झाली होती.सवयी प्रमाणे चहाची वेळ झाली म्हणुन चहा घेतला स्त्री वेटर इ़थे पण होती.सहज चहा चा दर विचारला,पण खाली आणि उंच वर दरात काही फरक नाही.आपल्या कड़े हिल स्टेशन ला हे दुकानदार लोकाना किती लुटतात.हे लगेच आठवले.फोटो काढ़ने सुरु होते.शेवटची केबल कार ६.३० ची होती.लगेच परतीचा रस्ता धरला.मनात शंका शेवटची चुकली तर खाली जाणे काही शक्य नाही.तिकडे पायवाटा भरपूर आहेत.अनेक हौशी तरुण ट्रेकर जाताना दिसत होते.मला काही उतरने शक्य नव्हते हे मात्र नक्की.
                 या यूरोपियन लोकाना पालीव प्राणी कुत्रे फार आवडतात हे दिसले.माझ्या तर मनात आले इकडचे कुत्रे ख़रच भाग्यवान आहेत.कारण सर्व ठिकाणी हे लोक कुत्र्याना घेउन जातात.घरी बांधून ठेवून जात नाहीत.त्यामुले त्याना पण निसर्गाची आवड निर्माण झालेली दिसली.केबल कार मधे अगदी अवाक् होउन आम्ही त्या उंच डोंगरावर खाली खोल दरी बघत  कसे वर जात आहोत ते डोळे फाडून बघत होतो.त्याचवेळी बाजुचा कुत्रा पण पूर्ण  वेळ काचेवर पाय लावून एकटक निसर्ग सौन्दर्य पाहत होता.गाडीत [ट्रेन]बस ट्राम होटल मध्ये कुत्र्याना सर्रास घेउन जायला परवानगी.मोठे कुत्रे असतील तर काही ठराविक पैसे भरावे लागतात ,होटल च्या रूम मधे रहायला लहान कुत्र्याना ,पिल्लाना तर फ्री.आमच्याच होटल मधे तशी सोय होती.मग ख़रच आहेत की नाही भाग्यवान इकडचे कुत्रे!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
             चढताना पेक्षा उतरताना रस्ता आधिक खोल समोर दिसत होता.मनावर दडपण येत होते.ड्रायवर कड़े किती गाडीचा कण्ट्रोल आहे सतत जाणवत होते.प्रवासी फोटो काढताना उठून इकडे तिकडे जात होते.माझी मनाची चल-बिचल सुरु होती.कन्या राशीच्या लोकांप्रमाने मला शंका जास्त येत होत्या.निसर्गाची किमया पाहत आम्ही खाली सुखरूप आलो,श्वास टाकला.वेळ जरी अगदी कमी  असला तरी अनुभव रोमांचकारी होता.
            येताना परत जरा टाइमपास करत होतो.२/४ दुकानात  लाकडाच्या कार्विंग केलेल्या वस्तु,चित्रे अप्रतिम होती.पण किमती खिशाला झेपनार्या नव्हत्या.तसेच    कट वर्क केलेले कापडी रुमाल ,टेबल क्लोथ खुप छान होते .आमचे सह प्रवासी घेत होते,वेडया सारखे खरेदी करत होते.इतका पैसा येतो कुठून?हा विचार येत होता.याचे पण हे लोक आपल्या देशात जाऊँन मार्केटिंग करत असतील अशी शंका आली.